Met mijn dertig jaren voel ik me bijna te oud voor het predicaat ‘jong’ en bijna te jong voor de titel ‘historicus’. De waarheid ligt in het midden.
In januari 2015 promoveerde ik in Leiden op het proefschrift Staat van de student, over politieke geschiedenis van de studiefinanciering sinds 1815. Het maakte mij onbedoeld tot exemplaar van een met uitsterven bedreigde soort: de onderwijshistoricus. Mede daarom is mijn hulp ingeroepen bij het eeuwfeest van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap in 2018. Ik mag meewerken aan een boek waarin het beleid van de afgelopen eeuw in beeld wordt gebracht.
Beleidsgeschiedenis raakt steeds direct aan maatschappelijke kwesties die nu spelen. De historicus kan daar veel over zeggen: vaak zijn ze minder actueel of uniek dan mensen denken, of voltrekt zich bijna ongemerkt iets revolutionairs, iets dat zijn weerga in het verleden niet kent. Historici zouden zich daarom niet twee keer moeten bedenken voor ze zich in discussies rond de actualiteit werpen. Het verleden is uniek, het herhaalt zich nooit, maar het is één van de weinige oriëntatiepunten die we hebben. Iedereen probeert zijn plaats in de verwarrende werkelijkheid te bepalen. Als tijdduiders hebben wij hier iets goeds te doen.
Naast mijn onderzoek werk ik bij het Dual PhD Centre van de Universiteit Leiden. Het is een plek waar mensen vanuit de beroepspraktijk komen met een vraag en met een wens om te promoveren. Mijn collega’s en ik helpen om die vraag om te zetten in een onderzoeksvoorstel, om een geschikte promotor te vinden en om het hele proces tot voorbij de verdediging in goede banen te leiden. Promoveren op eigen gelegenheid is niet makkelijk. Extra voorzieningen en hulp kunnen zorgen dat het einddoel in zicht komt.
Jonge historici die graag willen promoveren, maar die in de stoelendans om betaalde promotieplaatsen afvielen, moeten hun droom niet laten varen. Wie kans ziet om werk en promoveren te combineren kan bij elke universiteit in Nederland terecht. Hoe dat werkt, vertel ik graag in een bijeenkomst die voor de zomer van 2017 op het programma staat. De wetenschap is minder gesloten dan ze lijkt!