Op 30 november verdedigt Caroline Mudde (Religiewetenschap) haar proefschrift ‘Rouwen in de marge. De materiële rouwcultuur van de katholieke geloofsgemeenschap in vroegmodern Nederland’ in het Academiegebouw.
Veranderende begraaf- en rouwpraktijk
In dit onderzoek staan de veranderingen centraal in de begraaf- en rouwpraktijk van katholieken als gevolg van nieuwe regelgeving onder protestants bestuur in de Republiek der Verenigde Nederlanden (1588-1795). Begraven werd een burgerlijke handeling waarbij geen religieuze uitingen waren toegestaan. Dit had grote gevolgen voor het voorreformatorische uitvaartritueel dat een aaneengesloten geheel was geweest van dood, begraven, rouw en nagedachtenis en in de gemeenschap gezamenlijk werd beleefd. Uit bronnen blijkt dat in de private omgeving van sterfhuis of huiskerk door katholieken werd vastgehouden aan het liturgische deel van de uitvaart. De beperktheid van deze ruimte en de onmogelijkheid om de dode daarna in een gewijd graf te leggen en bij het graf te kunnen bidden betekende een groot verlies in de sociale en religieuze beleving van de rouw. Het gevolg was dat de plaats van het graf naar de achtergrond verschoof.