De inzichten die de Duits-Joodse kunsthistoricus van Max. J. Friedländer formuleerde, hebben een onweerlegbaar fundament gelegd voor het onderzoek naar de vroege Nederlandse schilderkunst, betoogt Suzanne Laemers in haar proefschrift. Ze verdedigt het proefschrift Max J. Friedländer (1867-1958). Kunst en kennerschap, een leven gewijd aan de vroege Nederlandse schilderkunst op vrijdag 17 november in het Academiegebouw.
MAX J. FRIEDLÄNDER
Zijn glansrijke loopbaan als museumdirecteur in Berlijn kwam abrupt tot een einde na de machtsovername door de nazi’s. Met steun van het aan het RKD – Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis (Den Haag) gelieerde Kunstgeleerdenfonds, wist hij te emigreren naar Nederland. Friedländer overleed in 1958 te Amsterdam.
CONNAISSEURSCHAP
Laemers beoogt in haar proefschrift leven en werk van Friedländer te belichten – met name zijn connaisseurschap en de betekenis daarvan voor de vroege Nederlandse schilderkunst – aan de hand van verschillende casussen. Al tijdens zijn carrière werd connaisseurschap afgeschilderd als onwetenschappelijk en werd daarom ongekwalificeerd geacht als methodologie. Ondanks de kritiek stond Friedländer achter connaisseurschap als manier van aanpak waarmee gedegen academische resultaten behaald konden worden.
Lees hier meer.