Douwe Kalma, Saunders Lewis, Hugh MacDiarmid and Roparz Hemon
Twintigste-eeuwse minderheidstaalliteratuur in Noordwest-Europa verschilt van meerderheidsliteratuur in die zin dat minderheidstaalliteratuur zich manifesteert als een ‘littérature combative’, een strijdbare literatuur. In de minderheidstaalliteratuur van net na de Eerste Wereldoorlog kan een patroon ontwaard worden dat met de Franse zegswijze ‘reculer pour mieux sauter’ (teruggaan om beter te kunnen springen) kan worden beschreven. Jelle Krol heeft voor het eerst verschillende minderheidstaalliteraturen uit Noordwest-Europa (de Bretonse, Friese, Schotse en Welshe) van net na de Eerste Wereldoorlog met elkaar vergeleken. Hij bestudeerde het werk van de Friese auteur Douwe Kalma (1896-1953), de Welshe toneelschrijver Saunders Lewis (1893-1985), de Schotse dichter Hugh MacDiarmid (1892-1978) en de Bretonse schrijver Roparz Hemon (1900-1978). Krol stelt dat alle vier auteurs onontkoombaar terug moesten grijpen naar het verleden om de grote sprong voorwaarts naar de tijd na de Eerste Wereldoorlog te kunnen maken en gaat in op de vraagstukken die voortkomen uit hun onvermijdelijk heen-en-weerbewegen tussen traditionalisme en modernisme. Aangezien de schrijvers de eigenheid van hun talen goed wilden bewaren, maar tegelijkertijd hun literatuur wilden moderniseren waren ze genoodzaakt om woorden te ontlenen aan oudere taalstadia van hun eigen taal of verwante talen die hun taal en cultuur niet overvleugelden.